Rok powstania: 1920
KSRG: Nie
Pojazdy: ŻUK
Jednostka liczy 24 strażaków w tym 22 czynnych i 2 honorowych .
Jednostka posiada samochód pożarniczy marki Żuk A-07B, rok produkcji 1992.
Strażnica posiada jeden boks garażowy oraz pomieszczenie biurowe. Na wyposażeniu straży są między innymi: motopompa PO 5, radiostacje przenośne Motorola. Jednostka Operacyjno-techniczna IV kategorii, 9 strażaków przeszkolonych do brania udziału w działaniach ratowniczo – gaśniczych.
Jednostka uczestniczy w rywalizacji sportowo-pożarniczej. W jednostce działa 1 drużyna sportowo-pożarnicza: grupa A – mężczyźni.
Nie jest znana dokładna data powstania jednostki ani jej założyciele. Pierwsze wzmianki o funkcjonowaniu jednostki pochodzą z lat 20-tych XX w.
Z dokumentacji, którą posiada Zarząd Miejsko-Gminny Ochotniczych Straży Pożarnej w Oleszycach wynika, że w dniu 11 kwietnia 1957r. Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej Wydział Społeczno- Administracyjny w Rzeszowie zarejestrował pod nr. 1474 stowarzyszenie p.n. Ochotnicza Straż Pożarna w Nowej Grobli. Dołączony wykaz członków założycieli OSP w Nowej Grobli przedstawiał się następująco: Antoni Goniak- komendant, Franciszek Śliwak- z-ca komendanta, Władysław Szyk – z-ca komendanta, Michał Trytek- sekretarz, Łukasz Soliło- skarbnik, Jan Stefanko- gospodarz, Michał Czernysz- członek komendy, Teodor Starosielec – członek komendy, Jan Mańdziak- członek komendy, Jan Presz, Michał Kudlik, Michał Smoliniec, Michał Grabas, Antoni Czernysz- członkowie.
Strażacy zbierali się w większości na wiosnę, aby przeprowadzić musztrę, szkolenie i zrobić przegląd sprzętu gaśniczego, który znajdował się w drewnianej remizie na placu mienia wiejskiego pomiędzy zabudowaniami, a drogą powiatową (obecnie mieszka Lucyna Napora i Kubiak Karolina). Na wyposażeniu strażacy posiadali sikawkę ręczną do zaprzęgu konnego, tłumice, drabiny i węże strażackie. W późniejszych latach jednostka pozyskała motopompę spalinową. W dniu 28 stycznia 1964r. na walnym zebraniu Ochotniczej Straży Pożarnej w Nowej Grobli został wybrany zarząd w składzie: Jan Presz- prezes, Jan Kuryj-naczelnik, Łukasz Soliło- skarbnik, Aleksander Sopel- sekretarz, Jan Sopel- gospodarz.
Zagrożenie pożarowe w dawnych czasach było bardzo duże, pokryte strzechą zabudowania mieszkalne i gospodarcze stwarzały zagrożenie pożarowe. W przypadku pożaru jednego budynku, przy zwartej zabudowie paliła się cała wioska i występował problem z ugaszeniem pożaru. W 1931 r. mieszkańcy ubezpieczali od ognia budynki w firmie ubezpieczeniowej Polska Dyrekcja Ubezpieczeń Wzajemnych. Ubezpieczone budynki posiadały tabliczki a ubezpieczał je na naszym terenie Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych Inspektorat Wojewódzki we Lwowie, dla przykładu Antoni Sopel z Sopli posiadał budynek ubezpieczony od ognia, II ratę za ubezpieczenie zapłacił 7 zł i 50 gr.
Po 1983 roku został wybudowany budynek remizy strażackiej wraz z świetlicą wiejską na placu i fundamentach dawnego spichlerza po byłej spółdzielni produkcyjnej, później magazynu tytoniu. Za naczelnika gminy Oleszyce Władysława Dropa znalazły się środki finansowe na budowę w czynie społecznym, to właśnie wtedy można było otrzymać środki finansowe do wysokości 80% całej inwestycji. Lokalizacja inwestycji była w tym miejscu ze względu na spalony budynek, który szpecił całe otoczenie wsi, a znajdował się na mieniu wiejskim. W budowę remizy zaangażowany był Jan Presz – prezes – radny ze strażakami, Aleksander Sopel – sołtys, radni z Nowej Grobli i mieszkańcy, którzy oczyścili spalony budynek i rozebrali ściany. Dla upiększenia obiektu, posadzone zostały świerki srebrzyste, które sadził Jan Presz, Aleksander Sopel- sołtys oraz Władysław Szyk, sfinansowane przez gminę Oleszyce. Strażacy dostali wyposażenie, samochód używany typ „Żuk”.
